| Dit jaar viert Sint-Truiden de 25ste verjaardag van de belforttoren op de Unesco Werelderfgoedlijst: een jubileum dat niet onopgemerkt voorbij mag gaan. Daarom opent het stadhuis op de Grote Markt haar deuren voor een bijzondere tentoonstelling. Aan de hand van archiefdocumenten en verhelderend beeldmateriaal kunnen bezoekers een diepgaande blik werpen op de rijke geschiedenis en de unieke architectuur van de belforttoren, evenals op de beiaardcultuur, die in 2014 als immaterieel Werelderfgoed werd erkend. Geschiedenis van de Belforten Belforten in België en Frankrijk zijn een geheel van 56 torens, die door Unesco vanaf 1999 werden aangeduid als Werelderfgoed. Het zijn bouwkundige symbolen van macht en rijkdom van de steden in het historisch Vlaanderen en naburige gebieden vanaf de late middeleeuwen. De belforten van België en Frankrijk zijn uitzonderlijke voorbeelden van stedelijke architectuur. “De belforttoren, die fier boven onze stad uitsteekt, is een architectonisch meesterwerk, alsook een symbool van onze rijke geschiedenis en van de cultuur van onze stad. Het belfort van Sint-Truiden is een burgerlijk belfort net zoals die van Brugge. Ze hebben een bijzondere band. Sint-Truiden, als het meest oostelijk, en Brugge, als het meest westelijk burgerlijk belfort in Vlaanderen, zijn beiden beschermd als monument en erkend door Unesco. Als Unesco-werelderfgoed blijft het een bron van trots en inspiratie voor zowel onze inwoners als bezoekers”, vertelt schepen van Onroerend erfgoed Mieke Claes. Beiaardcultuur In de toren huist de gerestaureerde beiaard. De beiaardcultuur werd in 2014 door Unesco erkend als Voorbeeldpraktijk voor het borgen van immaterieel erfgoed. De beiaardcultuur is het gebruik om te musiceren op torenklokken door middel van stokkenklavieren. Dit gebruik is al eeuwen oud en is ontstaan in het Vlaanderen van de 16de eeuw. “Iedere keer wanneer de beiaardier speelt weerklinken de harmonieuze klanken van de eeuwenoude klokken over de stad. Het spel van de beiaard en het uurwerk dat ermee verbonden is, maakt nog steeds deel uit van het publieke leven in de stad en bepaalt de indeling van elke dag voor de inwoners. Op die manier geven we de beiaardcultuur voor een stukje al mee door aan volgende generaties. De erkenning ervan maakt duidelijk hoe groot het belang is van de beiaardtoren en beiaardcultuur. Echt de moeite waard om te koesteren en in ere te houden”, vertelt schepen van Roerend erfgoed Stijn Vanoirbeek. De kennis en kunde van beiaardiers, het wijzigende repertoire, de traditie van marktbespelingen en zomeravondconcerten, opleidingen, de restauratie en het onderhoud van historische beiaarden en de promotie ervan, maken allemaal deel uit van de beiaardcultuur. Tentoonstelling Ter ere van het 25-jarig jubileum van de erkenning van ons Belfort als Unesco Werelderfgoed, werd de benedenverdieping van het stadhuis op de Grote Markt omgetoverd tot een museale setting. “De tentoonstelling over het Belfort onthult alle geheimen over de beiaard en de beiaardcultuur. Bezoekers komen meer te weten over de restauratiewerken in de periode 1997-2001 en ze kunnen een virtueel bezoek brengen aan de belforttoren en de beiaard aan de hand van oud en nieuw filmmateriaal. Ook voor de allerkleinsten werd een programma op kindermaat uitgewerkt”, vertelt schepen van Roerend erfgoed Stijn Vanoirbeek. Wedstrijd Voor het 25-jarig jubileum organiseert het lokaal bestuur Sint-Truiden een wedstrijd waarbij men een exclusief bezoek aan de belforttoren kan winnen. Torenstad |
| De drie torens van Sint-Truiden vertegenwoordigen allen een specifieke machtsfunctie, uniek voor onze stad: abdijtoren, als teken van de abbatiale macht; Onze-Lieve-Vrouwkekerk, de pijler van de religieuze macht en het belfort als hét symbool van de burgerlijke macht. “De 3 torens vertellen het verhaal van onze stad. We moeten de monumenten én de geschiedenis waar ze voor staan koesteren. Dat betekent dat we investeren in onze monumenten, ze restaureren en daarna maximaal ontsluiten voor bezoekers en bewoners. De belforttoren herbergt bovendien een indrukwekkende beiaard met 50 klokken, die dagelijks onze stad vult met prachtige melodieën. Dat is bijzonder waardevol!”, besluit schepen van Onroerend erfgoed Mieke Claes. |
Dana A
